جلسه لژیون روز دوشنبه مورخ 94/10/28
الگو برداری عملی از مفاهیم درست و صحیح باید همواره در زندگی ما وجود داشته باشد مانند الگوی راهنما برای رهجویان که در کنگره تمام رفتار و کردار آنها را به راهنمای ایشان نسبت می دهند و همین موضوع در کلام الله و درنماز نیز وجود دارد که پر از معانی و مفاهیمی است که اغلب به آن توجه نمی کنیم. در ابتدا به بخشندگی و مهربانی خدا اشاره شده، که نشان می دهد بخشندگی ماست که در ادامه به مهربانی منجر می شود. کمک و بخشش مالی به کنگره نمونه ای از این درس است. در سوره حمد می خوانیم که سپاس مخصوص خداوند جهانیان است که در این آیه خداوند خود را معرفی و جایگاه و قدرت خود را نمایان می کند و بعد اشاره به بخشندگی و مهربانی خود و مالکیت روز جزا می نماید و سپس بندگان خواست خود را ابراز می کنند؛ تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم، ما را به راه راست هدایت فرما...
انسانی که از مراحل نفس عبور می کند تا به نفس مطمئنه برسد باید یک به یک اعمال و رفتارش به این مرحله برسند. مثل مصرف مواد مخدر که بعد از رهایی به نفس مطمئنه می رسیم ولی اگر همچنان مصرف کننده دخانیات هستیم هنوز در این معقوله در نفس اماره قرار داریم. در کل تا زمانی که از هر ضد ارزشی مثل دروغگویی لذت می بریم هنوز به مراحل نفس مطمئنه نرسیده ایم.
استاد به دروغگویی به عنوان مادر ضد ارزش ها اشاره نموده و فرمودند حضور ما در این جایگاه یادگیری راستگویی است و البته دروغگویی در هیچ مذهب و آیینی توصیه نشده چراکه به دور از ذات انسانی است. همچنین یکی از بدترین نوع قضاوت ها در مورد مسائل ناموسی است که در درجه اول سلب آرامش از خود بوده و بازخورد آن گریبان ما را خواهد گرفت.
استاد نظم موجود در آفرینش را نشانه ای از وجود قدرت مطلق دانست و فرمودند با وجود همه این نشانه ها در قدرت و عظمت پروردگار باز بجای پذیرش مسئولیت اعمال خود آن را به عهده نیروی مطلق یعنی خداوند گذاشته و هستی خود را در گرو قضا و قدر تصور کرده و از حرکت بازمی ایستیم. حال آنکه ""آنچه در تقدیر است، آن به انجام میرسد، اما اعمال ما در خطوط تقدیر، نقش بسیار مهمی دارند که به آن، شکل دیگری میدهند.( سردار در کتاب عبور از منطقه 60 درجه زیر صفر)"" یعنی تقدیر تمام انسان ها به خیر و خوبی رقم زده شده و مسیر تعالی به سوی تکامل در انسانیت است ولی این نوع اعمال و رفتار ماست که مسیر آن را به سوی تباهی تغییر می دهد.
استاد دعا را بر زندگی ما زمانی اثر گذار دانست که خود در مسیر ارزش ها حرکت کرده و از آزمایش های الهی که در این مسیر صورت می گیرد سربلند بیرون بیاییم و نباید هیچ ترس و ناامیدی به ما دست بدهد. اولویت ما در مسیر درمان حرکت در جهت کنگره است و این خود یک آزمایش الهی است که بدانیم آیا شور ما برای رهایی و درمان به شعور تبدیل خواهد شد که اگر نشود به سرانجام نمی رسیم.کنگره جایگاهی است که به ما نشان می دهد مادیات زمانی به کار می آید که همراه با معنویات باشد. در کنگره خدمات معنوی که برای مشاوره به صورت رایگان صورت می گیرد در کنار تقویت پایه های مالی اثر بخش خواهد بود.
استاد دلیل رفتار و کردار مناسب ما را در کنگره وجود ناظرانی چون راهنما، مرزبان،ایجنت و دیگر رهجویان عنوان نمودند و خاطرنشان کردند پی بردن به اینکه عالم محضر خداست سبب می شود این رفتار و کردار شایسته در همه حال و همه جا وجود داشته باشد. باور به مرگ، اگرچه هر روز شاهد آن هستیم به طور قطع در ما وجود ندارد چراکه اگر چنین باوری وجود داشت بسیاری از اعمال را مرتکب نمی شدیم. هرچقدر نسبت به خدا و خودشناسی درک و آگاهی بیشتری کسب کنیم حرکت به سوی خداوند سریعتر و آسانتر می شود.
استاد در پایان به موضوع پذیرش متعصبانه و مردود نمودن جاهلانه برخی از انسان ها پرداخت و از اینکه در عصر حاضر شاهد وجود چنین دوگانگی بین جوانان هستیم اظهار تاسف کردند. استاد فرمودند پذیرش و رد در همه زمینه ها باید با تفکر و تحقیق و منطق صورت گیرد. با نگاهی به اندیشمندان و متفکران که اکنون در بین ما نیستند متوجه می شویم که آنچه از ایشان بجای مانده اندیشه های آنها می باشد. تاریخ ثابت کرده در مقابل، افرادی با تفکر مسموم، هیچ جایگاه و اثری برجای نگذاشته و از ایشان به بدی یاد می شود. راه حل در خودشناسی خلاصه شده است که سبب می شود به قدرت مطلق پی برده و کمک و یاری آن را در زندگی خواهیم یافت. طلب یاری خداوند با ایمان راستین و واقعی محقق می شود. برای خودشناسی لازم است به هسته انسان توجه کنیم که به دو بخش تقسیم شده است، بخش اول جسم و بخش دوم هسته خارجی است که بقایای ناشی از جسم خاکی بوده و به صورت انرژی درآمده و در راه مکان های مشخص سفر می کند. موضوع بوجود آمدن جسم از خاک و برگشت آن به خاک چرخه ای است که مرتب در حال تکرار است و این بدین صورت است که انرژی در خاک تبدیل به گیاهان شده و گیاهان در بدن دیگر موجودات تبدیل به مواد غذایی می شود که انسان با تامین انرژی مورد نیاز خود از آن به تولید مثل پرداخته و سرانجام پس از مرگ جسم دوباره به خاک باز می گردد و اینکه چه چیزی از انسان باقی می ماند در جلسه آینده مورد بحث قرار خواهد گرفت.