وبلاگ لژیون آقای نادر اسدی

استاد محترم فرمودند:

من در ابتدا از نگهبان جلسه تشکر می کنم که این فرصت را به من داد تا در این جایگاه خدمت کنم ، از راهنمای خوبم آقا نادر تشکرمی کنم که در این مدت خیلی زحمت کشیدند و بنده را تحمل کردند.

در خصوص دستور جلسه وظایف رهجو ، امروز میخواهم از یک زاویه دیگر به آن نگاه کنیم ، قبل از اینکه درک کنیم وظیفه ، حرمت و قائده  در کنگره برای چه هست ابتدا بدانیم که کنگره ، ساختار آن ، اندازه و عظمت آن چه هست تا مابعد جایگاه خودمان را تشخیص دهیم و پیدا کردن جایگاه مساوی است با همان انجام وظیفه .

به نظر من کنگره دو جنبه دارد یکی جنبه فرا بشری که صحبت کردن در مورد آن در صلاحیت من نیست و هرکسی در حد ظرفیت خود آن را درک می کند ، دیگر جنبه بشری ، اگر به جنبه بشری نگاه کنیم باید کنگره را با یک جامعه پیشرفته مقایسه کنیم ، اگرما به یک کشور پیشرفته نگاه کنیم ابتدا یک دولت مقتدر و قوی می بینیم که یکسری قواعد و قوانین را مشخص می کند که شهروندان آن کشور آنها را رعایت می کنند و نهایتاً پیشرفت حاصل می شود ، در کنگره هم همینطور است یک شخص به همراه مجموعه ای در راس قرار گرفته اند و قوانین را مشخص می کنند که این قوانین به ما کمک می کند که سفر خوبی انجام دهیم و در ادامه به رهایی برسیم.

 یک جامعه پیشرفته دارای ثبات و آرامش است ، در کنگره دقیقآ همین اتفاق افتاده است یعنی شخص با هزاران جور تخریب و مشکل وارد می شود اینجا احساس امنیت می کند

مسئله دیگر اینکه یک جامعه پیشرفته مستقل است یعنی از نظر مالی به خودش متکی است ، یکی از  وظایف یک رهجوهم رعایت قانون یازدهم "کمک به سبد کنگره " است  که کنگره مستقل باشد و ما به بیرون از مجموعه وابستگی نداشته باشیم

مسئله دیگر خدمت است افراد در جامعه پیشرفته خدمت می کنند ، هر فردی به هم نوع خود خدمت می کند خدمت هم نیاز به عشق و محبت دارد واگر عشق و محبت نباشد در حقیقت رفع تکلیف محسوب می شود ، در کنگره هم همینطور است یعنی اگر در بین ما عشق و محبت وجود دارد حاصل آن خدمت است و اصلی ترین بحث وظایف رهجو می باشد

در کل به این نقطه می رسیم که اگر بخواهیم بدانیم وظفیه چیست یا اینکه درست عمل کنیم و پیشرفتی داشته باشیم و بهره ای ببریم و درادامه بهره ای برسانیم باید از آن چهار چوبی که در ذهن داریم کنگره را فراتر ببریم  و وقتی که به عظمت آن پی بردیم و جایگاه خود را دیدیم خودبخود مسئولیت پذیر می شویم.

استاد در پایان فرمودند :

 امیدوارم که همه عزیزان جایگاه خود را درک کنند ، وظایف خود را بداند و به آن عمل کنند و نهایتاً به آن الگویی که دوست داریم برسیم

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته بجاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

انشاالله که هر کدام از ما یک نغمه خوشی از خود بجا بگذاریم و بتوانیم از عهده وظایف رهجو بخوبی برآییم.

نویسنده : مسافر شکرالله

منبع : وبلاگ شعبه امین گلی