جلسه لژیون روز دوشنبه مورخ 94/12/03
این مسئله در رابطه با روش های ترک اعتیاد هم برای بسیاری از ما اتفاق افتاده که بدون داشتن تفکر و آگاهی به محض شنیدن یک روش ترک، اقدام به ترک های زیان بار می نمودیم. نوع نگاه به مواد مخدر خارج از ساختار کنگره به عنوان سم و اقدامات غیر اصولی در رابطه با سم زدایی، چه بسا موجبات مرگ افراد را فراهم می نمود ولی متاسفانه بسیاری از ما بدون تفکر خواستار ترک در کوتاه ترین زمان ممکن بودیم. در خصوص سم بودن مواد مخدر برای مصرف کننده، یک برداشت بسیار نادرست صورت گرفته چراکه فرد مصرف کننده در صورت عدم مصرف مواد مخدر دچار بی تعادلی و درد شدید خماری می شود و بواسطه مصرف مواد تعادل نسبی خود را باز می یابد و چنین حالتی برای انسان با مصرف سم بدست نمی آید. بکار بردن واژه سم برای مواد مخدری چون تریاک در حالی است که مشتقات آن چون کدئین، نارسئین، پاپاورین و نوسکاپین و تبائین در بدن به صورت طبیعی تولید شده و مرفین آن با نام علمی دی استیل مرفین مصارف پزشکی دارد.
استاد در رابطه با شربت او تی که به عنوان داروی درمان در کنگره مصرف می شود فرمودند: این نکته بسیار مهم است که این دارو به عنوان درمان اعتیاد تحت نظر راهنمایان و فقط در کنگره تجویز می شود و هیچ یک از رهجویان اجازه تجویز آن را به افراد دیگر به عنوان درمان اعتیاد یا درمان بیماری های دیگر ندارند. لازم است با احترام و رعایت تمامی حرمت های کنگره در مسیر صحیح درمان گام برداریم.
استاد در خصوص دسته بندی افراد که در معقوله اعتیاد پا گذاشته اند فرموند: سه دسته از مصرف کنندگان مواد مخدر وجود دارند که دسته اول نامزد های اعتیاد هستند و به زعم خود به صورت تفریحی مصرف می کنند و هرگز معتاد نخواهند شد، دسته دیگر افراد خواهان اعتیاد هستند که از اعتیاد خود رضایت داشته و لذت می برند، دسته سوم افراد خواهان درمان هستند. کنگره جایگاه دسته سوم از افراد می باشد چراکه این افراد با پذیرش ساختار کنگره و با ایمان به راهنمای خود موفق خواهند شد.
اعتیاد، فرزند ناخلف، حاصل از ازدواج انسان و مواد مخدر است. افراد دچار بیماری اعتیاد بر خلاف افراد دیگر جامعه دست به گریبان غولی هستند که به راحتی از آن خلاصی ندارند. البته مواد مخدر به خودی خود دارای قدرتی نیست ولی با آزاد کردن حداکثری انرژی درونی فرد باعث ایجاد نیروی بیشتری می شود که البته دوام آن بسیار کم و تخریب آن بسیار بالا است. در نهایت یک مصرف کننده به جایی می رسد که اختیار خود را در دست مواد مخدر قرار می دهد و قدرت تصمیم گیری وی بسیار کاهش می یابد بطوریکه حتی در رفت و آمد های خانوادگی و انتخاب دوستان اولویت خود را با اقشار مصرف کننده قرار می دهد. برای انتخاب شغل ، ابتدا امکانات و شرایط مصرف نمودن را مدنظر دارد.
افراد در زمان سوء مصرف برای بدست آوردن تعادل نسبی مجبور به مصرف بودند و بعد از مصرف در امور مختلف به خصوص مسائل عاطفی به صورت افراطی عمل می نمودند طوریکه افرادی را در حالت خماری مورد آزار و اذیت قرار می داند و پس از مصرف با کسب تعادل نسبی سعی در جبران مافات داشتند که ابدا جوابگو نبود. این طرز برخورد با اطرافیان نوعی اختلال روانی است به نام اختلال دو قطبی (bipolar) که در آن شخص دچار تغییرات شدید خلقی می شود.
با وجود همه این توضیحات در ساختار کنگره صورت مسئله اعتیاد روشن شده و با استفاده از داروی او تی که به مراتب خالص تر از تریاک یک مصرف کننده می باشد در بدن شخص سازگاری ایجاد شده و با اثر بخشی بهتر جایگزین مواد مخدر می گردد. در ادامه دارو بر اساس نیاز و به اندازه تجویز می شود و پله به پله کاهش داده می شود. شخص با رعایت زمان دقیق مصرف، مقدار دقیق مصرف و طی کردن دوره درمان دیگر هیچ میلی به مصرف مواد مخدر نخواهد داشت. پله های 21 روزه برای کاهش یا تکرار مقدار مصرف، براساس تغییرات بدن نسبت به مصرف دارو در نظر گرفته شده است. در هفت روز اول معمولا بدن با مقدار دوز مصرفی جدید سازگاری پیدا می کند و در هفت روز بعدی در حالت تعادل بسر می برد و دستگاه تولید شبه افیون شروع به تولید می کند ، طی هفت روز سوم ساز و کار دستگاه تولید شبه افیونی ادامه پیدا کرده و با مصرف دارو میزان مواد شبه افیون بالا رفته و مقداری دفع می شود و در پله بعدی همین طور تکرار می شود.
استاد در پایان فرمودند: وجود وسوسه برای مصرف مواد همواره وجود خواهد داشت چراکه نفس با حقه های بیشمار خود در پی انسان است و چه برای افراد در سفر اول و چه سفر دوم همین طور ادامه دارد. آنچه که یک رهجو در سفر اول باید بداند این است که دارو نیاز بدن وی را برطرف می سازد، نباید در محل هایی که مصرف مواد مخدر صورت می گیرد حاضر شود و توجه خود را معطوف آموزش های جهانبینی کنگره کند تا در این مسیر موفق شود و در سفر دوم لازم است که به دنبال کسب آموزش و آگاهی هرگز کنگره را رها نسازد.